Film review: Dune

Mijn meest geanticipeerde film van het jaar wist zeker mijn verwachtingen in te lossen. Na eerder in het jaar het boek van Herbert te hebben gelezen lagen die nogal hoog, toch sloeg Dune erin om mij omver te blazen. Sommigen zullen zeggen dat de film misschien iets te traag en nogal saai was, maar realiseren zich dan vaak niet dat dit het eerste deel is in een groter verhaal. Dune heeft de taak nog een inleiding naar het uiteindelijke verhaal te zijn, een opbouw. Echter is het er één van een serieus formaat.

Arno Truyens
Meesterlijke cinematografie brengt het universum van de boekenreeks op fenomenale wijze op beeld.
Arno Truyens

Meesterlijke cinematografie brengt het universum van de boekenreeks op fenomenale wijze op beeld. Alles is groots, adembenemend en krachtig, precies zoals het hoort te zijn. Hans Zimmer stelt zoals gewoonlijk allesbehalve teleur met zijn prachtig gecomponeerde filmscore. De muziek ontvoert je haast. Het brengt je mee naar iets onaards, een plek die niet van deze wereld is. Ook de oriëntale en Arabische muze die duidelijk aanwezig is geeft je dat echte, “woestijngevoel”. Zo wordt dit epos een echte beleving, meer dan slechts een speelfilm.

De toon wordt vakkundig gezet in dit eerste deel: we zien foreshadowing, visioenen, dromen, en zenuwslopende actiescènes. Een filmische rollercoater zoals alleen regisseurs als Villeneuve dat kunnen. Ook de topcast draagt bij aan dit pareltje. Timothée Chalamet straalt zoals altijd in zijn rol als Paul Atreides, maar ook Rebecca Ferguson (Lady Jessica), Oscar Isaac (Duke Leto) en Jason Momoa (Duncan Idaho), blinken uit.

Dune was een film waar ik enorm van heb genoten, voor het eerst sinds de pandemie terug echt een ‘epische’ cinemaervaring. Villeneuve’s werk maakt mij meer dan warm voor het volgende deel, ik kan haast niet wachten. Zeker kijken!

- Arno Truyens